سکوت پونه

گاهی که نه هر وقت یادم بیفتی دلم برایت تنگ میشود زیباترین دختر عموی جهان .چهل روز است که روحت آسمانی شده عزیزکم جایت خوب است .افسوس که ندارمت.....هر سال که میگذرد به ندارم های من اضافه میشود دخترم عشقم تمام عمرم تمام انگیزه ام و تو...

سکوت پونه...

عصری یه روز تعطیلی که من خونه بودم و محمد سرکار ساعت چهار عصر محمد کلید انداخت تو در اومد. خونه من که تو آشپزخونه بعد از سالیان سال مشغول تدارک مواد اولیه ساندویچ فلافل بودم بدون اینکه نگاش کنم گفتم چه عجب زود اومدی گفت اومدم برم دکتر کنجکاو شدم برگشتم گفتم مریض شدی باز گفت ببین صورتم داره کج میشه گوشه لب و گوشه چشمم کشیده شده به سمت بالا و دیگه قرینه نیست.حالم بد شد شوک شدم گفت میرم دکتر متخصص گفتم تعطیل رسمی مطبا تعطیلن وایسا باهم بریم بیمارستان خلاصه روز یکشنبه که شهادت حضرت زهرا بود مااز ساعت پنج تا ده شب تو بیمارستان ها بودیم دوتا بیمارستان رفتیم تشخیص دکتر هر دوتا شهر هم فلج بلز بود ویروسی که ماهیچه و عصب صورت درگیر می‌کنه و محمد که یک هفته در میان داره سرما میخوره بلاخره این مریضی رو هم تجربه کرد از اون روز تا امروز ما درگیر دکتر و فیزیوتراپی هستیم و فعلا چندان نتیجه ای نگرفتیم .روزگار ما هم اینطور میگذره . خواهرم هم پری روز بینی شو عمل کرد و به حماقت های دیگه اش افزود والا تن سلامت بدی زیر تیغ جراح... سکوت پونه...

و خداوند برای ما کافی است.رفیق کودکی هام همون کسی که بیشتر از یکسال نتونستم باهاش همکلاسی بشم دختر عمو جانم دارفانی رو وداع گفت مثه فرشته ها پرکشید.زیباترین .خوش قلب ترین و عزیزترین دختر عمو .تمام شب به نامه های دوران کودکی مون که برای هم می‌نوشتیم فکر میکنم به بابام که پستچی افتخاری ما بود به اون همه راز به اون همه عشق و خنده قایمکی مون به اون همه پچ پچ هامون به اون آش رشته ای قاچاقی آوردی مدرسه به اون قورمه سبزی که من قاچاقی آوردم مدرسه به اون شیفت عصرهای دبیرستان رسالت ۲.به اون زنگ ورزش و‌تور بسکتبال و به اون تشویق های تو موقع گل انداختن دختر عمو گفتن ها.دورت بگردم چهل سالگی سن خوبی نبود برای رفتن زیر خاک عزیزکم .زیباترین .باورم نمیشه دیگه اون چشای درشت نمی‌بینم دیگه اون لبای خوشگل و دندونای مرتب نمی‌خندم از اون قد بلندت بگم از اون صدای قشنگت بگم از اون مهر محبتت از اون مودب بودنت.......شهلا چرا رفتی ...پارسا و‌پرنیا به کی سپردی.شهلا امروز ساعت ده صبح به خاک خواهیم سپرد.چشام دیگه باز نمیشه اشک دیگه یاری نمیده سکوت پونه...

کاش میشد تو بلاگفا هم صدامو به یادگار بزارم مثه نوشته هام .حس و حال درونم به جا بزارم و گاهی برگردم عقب و گوش بدم بهشون.

کاش میشد یه ویس برات بزارم و‌بنویسم سلام حالت خوبه .روحت چطوره .بازم سر سنگینه بازم غم یتیمی و فرزند بهت فشار میاره بگم از سنگین کارهات و تلاش بی وقفه ات گریزی هست؟

سکوت پونه...

امروز آخرین جمعه اسفند ۱۴۰۱بود .سال ۱۴۰۱سال پر برکتی بود هر چند پر از استرس بود ولی تقریبا از اردیبهشت اوضاع خوب بود و درکنار هم استرس و روزهای بلند و کوتاه را سپری کردیم تا بهمن تا روز پدر بعد از آن بارش برف های سنگین .کاش قدر خودم را بیشتر می‌دانستم کاش سال ۹۷بیشتر مراقب خودم و سلامتی ام و‌روح وروانم بود کاش چوب حراج به روحم به وجودم نمیزدم کاش آن پاییز لعنتی نمی آمد کاش تمام زیبایی و ترکه ای بودنم به یغما نمی‌رفت آن هم ترک هم زخم آن همه اندوه .و کشته شدن جنینی بی گناه بخاطر انسان های پر گناه .خستگی و ای کاش من پایان ندارد کاویدن در غمهایم نیز ...دیر آمدی یا دیر رسیدم نمیدانم ولی من تلاش خود را کرده بودم که به چشم نیامده بود من فارغ از این احوال بودم و یکدفعه درگیر شدم که پر از ای کاش بودم .خدا نگهدار مرضیه زیبای خوش ترکیب الان از آن زیبایی فقط دو چشم خسته مانده که حوصله گریه کردن هم ندارد مگر شجریان پدر اشکش را دربیاورد .دوس داشتن جزا دارد تاوان دارد و غصه دارد و پایان هم ندارد.سال ۱۴۰۰با عشق شروع شد و با اندوه پایان یافت سال ۱۴۰۱با اندوه شروع شد و با امید بهبود یافت با افسوس و غم به پایان می‌رسد .کاش سنگدل نبودی .سنگدلا.به راحتی انسان ها را ازقلبت پرت نمی‌کردی بیرون کاش.وقتی نمیدانم چه خبر هست نه اندوه خواهم خورد نه امید خواهم بست.. سکوت پونه...